I weź się tu spakuj. Do tego benzyna i żarcie jak w dalszą podróż się jechało, bo o stacje benzynowe było ciężko. Sikało się w lesie. Komórek nie było. Jak się coś zepsuło, skończyło albo zapomniało to trzeba było liczyć na swoją kreatywność lub pomoc miejscowych, tudzież innych kierowców. Nie wymyślono jeszcze gpsow. Mapa lub atlas w samochodzie to było must have. I tak jadę sobie i myślę, że jakby mi teraz to wszystko zabrali, jakbym jakimś cudem przeniosła się do tamtych czasów pamiętając, to co mamy teraz, to był by istny survilal! Mam wrażenie, że pakując pół domu i tak o czymś zapomniałam. Nie mówiąc już o tym, że z tą ilością rzeczy, każdy by musiał chyba swoim maluchem jechać. Mapy musiałabym się nauczyć na pamięć i modlić, żeby mi samochód nie nawalił w środku lasu. Po pomoc bym nie zadzwoniła przecież, bo z czego. I tak jadę sobie i myślę, że dziadkowie i rodzice to dla mnie bohaterzy. Żyli w tamtych czasach, gdzie nie było niczego, a jednka my dzieci tego nie odczuwaliśmy. Każdy dzień to był survival, bo weź tu zupę ugotuj, jak przydział na mięso z kartek się skończył. Od przybytku głowa nie boli jak to mówią.
Dzisiaj wyjątkowa okazja. Świętujemy kolejne 80-te urodziny! Na bogato! Jadąc na dwa samochody :)
p.s. Wpis powstał po drodze. Publikuję z przyczyn technicznych po powrocie. Fajnie było :)!
* Foto z Internetu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz